Laatste trip in Belize!

Na bijna 10 weken Belize gaan we dan toch eindelijk richting Costa Rica. Eerst nog even een verslag van onze laatste trip in Belize, die toch ook zeer "speciaal" was.

Met de Bus
Het is gedaan met onze luxe leventje, geen landcruisers en gratis vluchten meer. Nee, vanaf nu worden echte reizigers en gaan we met de bus. Geheel nieuwe ervaring.

We waren uitgenodigd door ReefCi een klant van bookyourdive om een week op een eiland te logeren en te duiken/snorkelen. ReefCI houdt zich bezig met de bescherming van Marine Life. Ze werken samen met overheidsinstellingen om ervoor te zogen dat het leven in de zee duurzaam is en nog vele generaties mee kan. Een goed doel dus!

Maar goed even terug naar de bus. We moesten naar het zuidelijkste puntje van Belize reizen, nl Punta Gorda. Vanaf Placencia ongeveer 2 uur met de bus. Eerst naar Independence een dorpje aan de overkant van de lagun. Snelste manier is met de Hokey Pockey boot dan een taxi naar de bushalte en then you wait! Want die bussen gaan niet elke 10 minuten. Het zijn oude Amerikaanse schoolbussen, super gaaf om te zien. Het gaat hier niet zoals in Nederland de GVB. Nee, hier reis je met Ritchies Busservice of James Line en de bussen hebben allemaal Caribische kleuren.

Ok we zitten in de bus, dan kijk je om je heen en kom je tot de conclusie dat wij de enige blanke mensen zijn in de bus. Grappig weet je ook een eens hoe dat voelt.
Het kijken naar al deze mensen is genieten. De een heeft een bos rasta haar gekleed als Bob Marley, de ander lijkt zo uit de film "Alleen maar nette mensen gestapt te zijn. En dan die kindjes met hun grote bruine ogen zijn zo sweet.

In het Zuiden van Belize wonen veel Maya's en hoe meer je bij Punta Gorda in de buurt komt hoe meer Maya's er in de bus stappen. Je herkent ze meteen. De vrouwen hebben allemaal lang stijl donker haar met een scheiding in het midden en in een rol opgestoken. Allemaal dezelfde gouden oorbellen in en regelmatig gouden tanden. Ze dragen prachtige zelfgemaakte jurken in roze, geel en helblauw.

Bus overloaded
Over Maya vrouwtjes gesproken, op de terugweg stapte er een oud vrouwtje van minstens180 jaar in met haar kleindochter. Het was druk in de bus en R gaf zijn plek aan haar. Ze was 2 turven hoog en had geen tanden meer in haar mond. Ze was R heel dankbaar.

Een paar 100 meter verderop werd de bus tegengehouden bij een politie checkpoint. Het was niet echt een verrassing maar de bus was overladen en er stonden te veel mensen in het gangpad. Iedereen in het gangpad moest eruit en op  de volgende bus wachten.

Tja wat doe je dan het zijn allemaal kleine mensjes dus ze gingen met z'n 3-en op de bankjes zitten. Alsof meneer de agent dat niet zag!! Maar R is daar te groot voor dus bleef staan en riep: I am sorry but I gave my space to this lady en this is my girlfriend. I am going to Indepence and do not leave this bus. Ik moest wel lachen want de politieagent keek een beetje vertwijfeld. Wat nu? Ja hoor het vrouwtje van 180 moest eruit.....NEE, das toch zielig dacht ik. Gelukkig kon ze achter ons op een bil bij 2 andere mensen. Probleem opgelost!

ReefCI
Na een nacht in Punta Gorda geslapen te hebben gingen we de volgende dag naar Tom Owens Caye. Een eilandje van 1 acre in de Caribische zee.

Tom Owens Caye

Boottocht van 2 uur, helemaal prima want het was heerlijk weer en geen wind. Met een boot volgeladen met mensen en voedselvoorraad voor een week gingen we op weg. Onderweg liet de motor het een paar keer afweten maar gelukkig kwamen we veilig aan op Tom Owens.

We hadden en groep van 7 mensen en dan nog wat personeel. Het was een leuke en gezellige groep. Overdag duiken en s-avonds eten en nog een biertje drinken. Elke dag stonden er 3 tot 4 duiken op het programma. Er werd dan lionfisch geschoten, kreeften geteld, vissen geteld en het reef geïnspecteerd.

Lionfish wordt schoongemaakt

sunset Toms Owens Caye

uitzicht van Tom Owens op andere eilandje

Whale Sharks!
De whale shark komt een keer per jaar naar Belize en dat is een bijzonder event. Iedereen wil deze giants graag zien. Roland de captain van ReefCI had reden om te denken dat ze gearriveerd zouden zijn omdat hij bepaalde vogels boven het water had zien circuleren. Hij kan het weten want is een ervaren visser. Dus wij met z'n allen in de boot na de lunch op zoek naar de whale sharks. In het begin was iedereen enthousiast en over het water aan het turen. Om de minuut riep er wel iemand kijk een vogel. Grote verrekijkers kwamen er aan te pas. Lang verhaal kort we hebben denk ik 2 uur op het water gedobberd, ik zag groen (zeeziek) en we hebben ze niet gespot!

Grenzen verleggen
Eerlijk gezegd was ik aan het einde van de week blij dat we weer weg gingen. Ik heb wat grensjes moeten verleggen daar. Het huis waarin we sliepen was een soort, in mijn beleving, spookhuis. Het was niet afgebouwd, wat overigens normaal is in Belize. Vanaf de 3de dag kregen we een koufront voor onze kiezen en dat ging gepaard met veel wind. S-nachts was het pikdonker (de elektriciteit viel gemiddeld 3 per dag uit) en joeg de wind om het huis. Deuren klapperde door de wind en we hadden parende vogels voor ons raam. Geen prettig geluid midden in nacht als de deuren klapperen.

Daarnaast hadden we een chemisch toilet, dus na elk toilet bezoek moest je naspoelen met een water tank. Ieehhhhh, ik hou er niet van. De douche was alleen koud water en kwam met een stukje staal uit de muur. Kortom het was voor een freak als ik wel een beetje afzien.

Dussss!

De terugtocht op de boot was enigszins hilarisch! Wij als echte wereldreizigers hebben nog steeds geen regenjas. Het waaide en regende en het was een open boot. Iedereen haalde hippe en handige regenjasjes uit z'n tas en wij stonden er een beetje schaapachtig naar te kijken.
Ik kreeg nog een uit jasje in mn handen gedrukt van de kapitein. Daar was ik heel blij mee. R moest het doen met vuilniszakken. Hoofd en armen door een gat en dat was het dan.
Het eerste wat ik koop voor een volgende reis is een leuk hip regenjasje! Want ja ook in de Cariben regent het.

Toch was het een bijzondere ervaring en had ik het niet willen missen! En R heeft mooie duiken kunnen doen incl een nachtduik vanaf het eiland. En daarnaast steunen we het doel van ReefCI.

night dive

de Dive Ninja!

Costa Rica here we come!
En eindelijk zijn we dan toch richting Costa Rica vertrokken. En we hebben er zin in.....we zijn met een dubbel gevoel uit Belize vertrokken. Stiekem zijn we verliefd geworden op dit mooie land! We hebben we er vrienden gemaakt en gaan zeker nog terug!

Via San Salvador naar San Jose gevlogen. We waren als kinderen zo blij toen we de tijd hadden in San Salvador om te shoppen. R heeft een zonnebril gekocht,  die was hij verloren in Belize. Geen enkele winkel in Belize verkoopt serieuze zonnebrillen. Allemaal namaakmodellen en dat is niet zo erg maar met paarse glazen. Behoorlijk spacy!

En ik ben de eerste de beste winkel ingedoken en heb heerlijk crème en lotion gekocht en op de valreep nog 2 mascara's. Wat een heerlijkheid om niet meer van die geklonterd mascara op je wimpers te hoeven smeren en dat je niet meer moeite hoeft te doen om je ogen open te krijgen.

Het is even wennen in Costa Rica, men spreekt Spaans. We hebben 2 cursussen gevolgd in Nederland en 100den euroos er tegen aan gegooid. Maar we kunnen geen zin bouwen in het Spaans. Maar gelukkig spreken ze ook Engels en met de Spaanse woorden die we weten komen we wel ergens.

Eerste indruk is goed van dit land we hebben veel op de planning staan. Vulkanen, warmwaterbronnen, regenwouden, strand en zee, mooie vogels, kikkers, rijst en bonen etc.
En zoals ze hier zeggen Pura Vida!

To be continued!

Ja ook wij hebben het weleens koud!

Jungle

In the Jungle
We zijn ruim een week in het binnenland van Belize geweest en het was een behoorlijke omschakeling. Van strand, blauwe zee naar jungle, groen, bomen, apen en veel insecten. We moesten even acclimatiseren, maar het was helemaal te gek.

Hummingbird Highway
Het duurde even voordat we ons reisschema hadden want Ms Patty ging het allemaal voor ons regelen. Helaas ging het dit keer wat trager en moesten we elke keer nog een nachtje verlengen bij Brad en Christine. Vonden zij niet erg want ze zien ons als family!

Uiteindelijk hoorde we zondagavond laat dat we de volgende dag zouden gaan. Hele trip met de bus 3 x overstappen. Geen feest dus, maar ja als echte reizigers zal het er toch een keer van moeten komen. Maar Nee hoor! We mochten de 4-wheel landcruiser van Patty lenen. Ik werd er niet zo excited van en dacht wel relaxed, maar R ging uit z'n plaatje. Grappig dacht dat hij niet zo'n auto man was. Weer wat ontdekt.

Enniewee via de de kustweg de Hummingbird Highway op het binnenland in. Het is niet te beschrijven  hoe bizar mooi die weg is. Het is een weg met vele bochten en elke bocht die je neemt staat er weer een ander prachtig vergezicht op je te wachten. Bergen, hele oude bomen, vogels, kleine dorpjes. Houtjes huisjes, maar ook grotere huizen en alles keurig verzorgd. Niet dat ik zo netjes ben, maar in een land als dit valt dat op en verwacht je het niet. Volgens mij hebben we de hele weg met onze mond open in de landcruiser gezeten.

Blije gup dus!

Zoiets.....

Banana Bank Lodge
Onze eerste stop was bij de banana bank lodge. Een heel bijzonder lodge/ranch. Als je van de verharde weg afgaat moet je nog ongeveer 15 minuten een zeer bumbie road volgen. En daarbij loslopende paarden ontwijken. Bij aankomst heb je het gevoel of je een set van Dallas binnenstapt. Mannen met cowboy hoeden, lang haar en kettingen. R paste er goed tussen behalve de ketting en de hoed dan.

We moesten even slikken toen we op onze kamer binnen kwamen. Alles hoerenroze en overal pluche en zijde. ff wennen dus, maar we zaten wel midden in de jungle.

We ontmoeten Carolyn zij is de eigenaar en kunstenares. Woont al jaren met haar man John (cowboy en paardenfluisteraar) op Banana Bank lodge. Leuke vrouw van in de 60, die uitgebreid begint te vertellen over Banana bank Lodge. En opeens aan het einde van haar verhaal vraag: You wanna see my appartment?
Huh? misschien is dat Amerikaans, maar goed weigeren doe je niet, dus ja natuurlijk  eh leuk!

Ze woont op de bovenste etage van een van de gebouwen. We lopen achter haar aan en komen in een soort "help mijn man is klusser" maar dan nog erger. Ik denk ze woont hier net, dus vraag: Goh net verhuisd? Nee, we wonen hier al 2 jaar.
Het gaf een beetje spooky gevoel het werd donker buiten en we liepen door een huis waar je ieder moment een vleermuis kon verwachten.

Die avond was het ook volle maan en we zeiden later tegen elkaar welke geesten zouden hier s-avonds rond dwalen. Ok dat is genoeg voor mij! Ik lig die nacht in een roze hemelbed en word van ieder geluid wakker. Maar er gebeurde niets!
Carolyn en John zijn super aardige mensen die je met alles willen helpen en graag vertellen over hun ervaringen.

De tweede avond zaten we op ons terras nog een biertje te drinken en R zegt  ik ga nog even bij de jaguar kijken. Ze hebben namelijk een verlate  jaguar onder hun hoede die daar in een relaxte kooi ligt. Ze hebben van de overheid goedkeuring om ervoor te zorgen. Want het is verboden (uiteraard) om zo maar een jaguar in je achtertuin te hebben.
Vanaf het terras kon ik het beest wel zien liggen, het was pikkedonker en ik zag alleen 2 van die katte-ogen.  Daarnaast hoorde ik hem kluiven aan een van zijn slachtoffers. Overdag had ik wat skeletachtige toestanden in zijn kooi zien liggen. Ok genoeg voor deze avond naar bed deur op slot, kreeg een Bokito visioen.

hij is echt!

San Ignacio
Na onze Banana Bank Lodge avontuur gingen we naar een resort vlakbij San Ignacio. Dit is een klein toeristisch dorpje waar je a lot of nothing hebt. Maar leuk genoeg om even doorheen te wandelen en te eten. We parkeren onze landcruiser en worden meteen aangesproken; Is that a rental? Blijkbaar zagen we er niet ut als eigenaren??.....deze vraag zouden we de komende dagen nog vaker krijgen. Gelukkig was R zijn witte Rayban zonnebril kwijt anders waren we nog meer in de picture geweest.

Jarig!
En toen was ik jarig! Hoewel ik daar nooit zo blij van word...weer een rimpel erbij was dit een hele bijzondere! Even tussendoor: ik werd de week ervoor nog 27 geschat!!

Het was bloedheet en ik wilde graag zwemmen. We reden Mountain Pine Ridge Reserve en na een uur zelfs in een landcruiser volledig door elkaar geschud te zijn kwamen we aan bij de Rio On Pools.
Allemaal kleine natuurlijke zwembaden met stroming vanuit een waterval. En in eerste instantie geen mens te bekennen, we waren de enige, dus hebben daar heerlijk gezwommen. Daarna zijn op tip van guide nog bij de Big Rock waterval geweest. Waar ook geen mens te bekennen was. Optimaal genieten.

Rio On Pools

Happy Birthday!!

Big Rock Waterfall

5 sterren de luxe
Heel vervelend maar er stonden nog 2 super de luxe resorts op het programma. Het type resort waar we normaal gesproken niet zouden slapen, maar het leek nog wat omdat we de landcruiser bij ons hadden. Het eerste resort was Ka'ana Boutique resort.

In een woord fantastisch, we kregen een rondleiding. Een pool villa gezien die voor $1400 per nacht verhuurd wordt, prachtig gestyled. S-avonds hebben we heerlijk gegeten met een glas koude witte wijn. Ik moest bijna huilen zo blij was ik met een glas wijn. Het is hier wel te krijgen maar je betaald hier de prijs die wij voor een fles betalen. Dus zit ik op bier of rum en coke (als in coca cola) rantsoen. We waren heel blij met good food, we eten nogal veel burrito's, quesadilla's en tostades. Lekker maar elke dag begint een overkill te worden. Voor alle duidelijkheid, dit is een constatering en we klagen nog steeds niet.

En toen kwam de klapper van de week. We mochten een nachtje slapen in Chaa Creek. Prachtig gelegen in het Chaa Creek Reserve met vogels en apen voor je deur. We hadden een mooie suite met een buitendouche.

In de bomen naast ons zaten howler monkeys, helemaal te gek zo dicht bij. Lekker een fruitje te eten en zich vooral niet te storen aan ons. Maar goed Howler monkeys zijn in het nederlands BRUL apen. Deze naam doen ze eer aan. Het is niet om aan te horen als deze beesten hun bek opentrekken.
Midden in de nacht lijkt het alsof er een jaguar naast je bed heel boos ligt te zijn.

zo is ie best sweet

Toch nog  verjaardagskadootjes:

van m'n lief, weer schone nagels en hoofd

van m'n paps en mams

Caracol
Caracol is een Maya ruine die op de grens met Guatamala ligt. De weg er naar toe is geen feestje ongeveer dikke 2 uur heb je alle hoeken van de landcruiser wel gezien.

Er werd gezegd dat je het laatste stuk met een militair konvooi gaat omdat er in het verleden overvallen zijn geweest omdat het zo dicht bij Guatemala ligt. We waren benieuwd hoe gaat dat dan? Na het eerste stuk gereden te hebben komen we bij een een spookdorpje aan en daar is een registratiehuisje. R stapt uit tekent keurig de papieren en stapt weer in de auto. Niets konvooi....stoer zeggen we kunnen dit ook zelf. En willen wegrijden, moeten even keren. Dan maakt de landcruiser een vreemd geluid. Ik denk o jee door die weg hebben we vast iets geraakt en nu is de landcruiser naar de klote. We kijken elkaar aan en op dat moment komt er een militair z'n hokje uitrennen. O jee dit betekent shit.....of we even de handrem eraf wilde halen. Ahum tja er brande ook geen rood lampje in het dashboard blijkbaar hebben landcruisers dat niet.

Maar goed Caracol...we zijn niet van die cultuur stenen mensen dus hebben geen guide nodig en gaan op eigen gelegenheid. Het pad er naartoe was best spooky, beetje donker en de howler monkey's hadden niet hun beste dag. Alsof ze aan het spit werden gedraaid, maar als je dan op de plek komt waar de ruïnes zijn weet je niet wat je ziet. Caracol is de grootste tot nu toe bekende Maya ruïne. Je mag, anders dan bij de Chichen Itza, de ruïnes beklimmen en vandaar een prachtig uitzicht de jungle in. Wat een pracht, gewoon zitten, kijken en genieten!

Terug bij onze adoptie familie.
Inmiddels zijn we weer terug bij Brad en Christine waar we een kamer huren in de Sea Glass In voor een mooie prijs. Wat een toppers zijn dat. De eerste avond dat we er weer waren werden we uitgenodigd voor macoroni and cheese met een wit wijntje. En vanavond slapen we zelfs in hun huis omdat ze overboekt zijn, maar ze ons er niet uit wilde zetten. We slapen op de slaapbank in hun woonkamer.

We blijven hier tot het weekend en gaan dan richting het zuiden om nog een weekje op een onbewoond eeeeiland te spelen en dan gooien we er wat gas onder en gaan we een traantje laten om Belize te verlaten. Maar we klagen niet....want we gaan gewoon verder met deze nooit gedacht toch gekomen, super toffe reis!