Back in Costa Rica!

Back in Costa Rica!

Ondanks dat we nog een paar nachten in ons hoerenkast hadden geboekt werden we niet blij van Playa del Coco en moesten we een plan verzinnen. Om weer even een plek te vinden waar de feeling goed was. Dus besloten we dat het roer om moest en we naar de andere kant van Costa Rica gingen.
Puerto Viejo! Aan de Caribische kust.....

De Ultimate Roadtrip

En als we iets doen dan doen we het goed dus voor 2 dagen een auto gehuurd om een roadtrip te maken van pacific naar caribbean. In 1 dag! Het was een route van ongeveer 650 km dus dat is goed te doen. Vergelijk het met een wintersportreisje.

We vertrokken die ochtend wat laat. Om diverse redenen. Het begon met de man van het auto verhuurbedrijf, die kwam te laat. Daarnaast was hij ook nog eens erg grondig in zijn uitleg. Begon over alle gevaren die we onderweg wel niet zouden kunnen tegenkomen. Van lekke band tot roof overvallen. Toch waren de Hollanders de beste autorijders ter wereld volgens hem.

Maar goed toen hij klaar was zag ik groen van de stress en al het dood en verderf dat op ons pad kon komen. Toen moesten we pinnen, nog duikspullen ophalen bij de duikschool en o ja R z'n i-pad lag nog bij Brenda en Martin. En een sim kaartje was ook wel handig aangezien we vele gevaarlijke situaties zouden meemaken, dan kan je maar beter een telefoon hebben.

Kortom we vertrokken om 11.00 uur. Wat een prachtige trip werd het! Door de bergen langs het meer van Arenal en nog een glimps van de vulkaan.

Lake Arenal

Eenmaal in de bergen bleek dat we daar niet echt konden doorrijden dit was namelijk de enige weg richting Limon, een havenstad. Dus in de rij met de vrachtwagens. Geen kleine jongens! Gemiddelde snelheid zo'n 40 kmpu.

Rond een uurtje of 4 zag het er niet naar uit dat we het voor het donker gingen redden. En dat was toch eigenlijk wel de stelregel. Maar goed we wilden toch doorrijden ipv een hotel gaan zoeken. Uiteindelijk kwamen we rond 19.30 uur in Puerto Viejo aan. Het laatste stuk met onze adem in over een donkere weg met de verhalen over berovingen in ons achterhoofd. Gelukkig viel het allemaal reuze mee en werd het ons wel duidelijk dat we "worse case senario" hadden gekregen van de beste man.

We hadden een studio geboekt bij Frederick, wederom een Amerikaan (sorry Dic!!) Hij had een huis en 4 studioos zelf gebouwd in de jungle. We kregen een wereld deal van $30 per nacht omdat hij net open was. Prima om een week te bivakkeren. Het was pikke donker dus we hadden geen idee waar we terecht waren gekomen. De volgende morgen keek ik uit het raam en zag GROENE bomen. Die had ik al een hele tijd niet gezien omdat de pacific kant alles droog en dor was. Me happy!

Dit was serieuze jungle met de mooiste bomen en de geluiden van de jungle. En wat het nog mooier maakte was dat de zee er naast lag. Dus op de fiets door de jungle zag je links strand en rechts de jungle. Uiteraard afhankelijk van welke kant je komt. Puerto Viejo bleek een leuk badplaatsje te zijn. Dus voorlopig zaten we goed.

Hier hebben we ons Bookyourdive Office weer opgeslagen. S-ochtends werken en in de middag op het fietsje het dorp in.

BYD office in the Jungle!

Boodschapjes doen, drankje drinken op het strand of nog mooiere standen op zoeken dan die we al gezien hadden. En tijdens onze fietstochten zagen we de toekans van boom tot boom vliegen en hebben we zelfs een slapende luiaard gezien. Dat zie je niet op een zondagmiddag in het Vondelpark.

Budget bike

Omdat we redelijk op ons budget moeten letten besloten we om onze kleren maar eens zelf te gaan wassen. Tenslotte goedkoper dan de wasserette. Was niet de beste actie! Buiten het feit dat het klote werk is...het wassen valt wel mee. Maar uitwringen zeker niet. Maar hoe ga je in de jungle je was droog krijgen zonder dat het gaat stinken omdat het na 2 dagen nog niet droog is.

wasje creatief drogen

Jaguar rescue Center
Dit was een WOW moment zoals wij dat zeggen! Hier worden dieren uit het wild opgevangen, weer opgepimpt en vrijgelaten. Helaas geen Jaguars, maar wel aapjes, luiaards, kikkers, slangen, spinnen en vogels.

Het centrum wordt gerund door vrijwillgers. En het is bijzonder om te zien hoe ze dat doen. De aapjes en de luiaards gaan in de middag het bos weer in. En wie er mee terug komt, komt mee terug. Ze zijn vrij om te gaan als ze dat willen. Vele gaan weer terug het jungle leven in maar komen wel terug naar het centrum om te eten of als ze  uit de groep verstoten zijn.

Toekan met halve snavel

De luiaards zijn bijna allemaal babby's. Heel schattig nooit geweten dat deze beesten in slow motion gaan. Ze zijn heel lief en aanhankelijk. Soms vallen ze uit de boom en worden ze door auto's of honden aangevallen. Mensen vinden ze en brengen ze naar het centrum.

The frog!

De aapjes zijn geestig. Je mag even in het hok waar ze zitten, van tevoren moet je je zonnebril, petjes en oorbellen weg doen want die vinden ze interessant. We waren nog niet binnen of ik had de eerste al in nek zitten. Ik dacht alleen maar please niet in mn nek piessen lief aapje. Zal mij gebeuren zo iets!

Bye Bye mooi stand van Puerto Viejo

Het tijd voor een nieuw avontuur! Panama here we come!

Ola Nica's

Nice hoor, Nicaragua

De reis naar Nicaragua was een bijzondere! We hebben de bus in Playa del Coco gepakt en zijn naar Liberia vertrokken. Vandaar uit konden we de bus nemen naar de grens van Nicaragua (Penos Blanco). Ik had al wel wat gelezen over de chaos en drukte aan de grens, dus we waren voorbereid. Dollars in onze zak! Van fouten leer je tenslotte.

Aangekomen bij grens stond een lange rij om Costa Rica uit te gaan. Dus gewoon aansluiten en geduld hebben. Het ging soepel en snel. Wat ons opviel was schreeuwende locals aan de andere kant van het hek. Roepen zwaaien en druk doen dat je denkt doe ff rustig in die hitte. Wat bleek bij deze mannen kon je geld wisselen. Veel mensen deden dat stonden te onderhandelen door een hek. Bizar om te zien.

Cambio!

Goed we hadden onze stempel bij de douane van Costa Rica en moesten toen een stuk lopen naar de grens van Nicaragua. Grappig hoe ze overal weer geld weten te verdienen. Er reden allemaal fietscarretjes rond waar je je bagage op kon leggen.

lekker lopen in niemandsland

Toen de douane bij Nicaragua dat ging ietwat chaotischer. Eerst door een soort hek daar word je belaagd door mannetjes die je een formulier aanbieden. Dat formulier moet je invullen en aan de douane beambte geven. Maar we waren gewaarschuwd neem niets aan want daar vragen ze geld voor. Dus we hebben onze negeer act opgezet en gewoon doorlopen. Best diehards deze mensen ze blijven je volgen.

Als je weet dat Nicaragua het armste land van Midden Amerika is heb ik er ook wel weer begrip voor.

Dan bij de douane van Nicaragua....eerst een dollar betalen voor een of andere tax....geen idee! Leuk bedacht in iedergeval. Er liepen veel mensen die van alles wilden verkopen, dus alle alarmbellen aan. Op je tas letten want terwijl je staat te betalen staat er een vrouwtje te bedelen om geld. Toen stonden we in de rij en ik keek omhoog en zag Departure. Huh we gingen er toch in?? We stonden in de verkeerde rij....omlopen naar de andere kant van het gebouw.
En daar ging het ook weer soepel en waren we er doorheen. Toch wel spannend zo'n grensovergang en in Europa zijn we dat niet gewend. Gelukkig weten we nu hoe het werkt.

Ola Nica's

Casa P
We werden opgepikt door een chauffeur die ons naar Casa P zou brengen. We vonden de chauffeur redelijk snel en stapte in. Voor Nica begrippen een keurige auto want we zouden nog in hele andere auto's terecht komen. Auto's waarvan je denkt rijdt dit uberhaupt nog en hoe lang??

Onderweg naar Playa Marsalla. Het eerste stuk prima verharde weg en mooie uitzichten op de vele vulkanen van Nicaragua. We werden steeds enthousiaster. Na een half uur gereden te hebben kwamen we op een serieuze dirt road terecht. Zo'n weg waarvan je denkt waar gaat dit heen? Opeens stopt onze chauf bij een klein winkeltje en wijst op de auto voor hem. Dat was zijn collega...lekker belangrijk dacht ik. Ze wachten op elkaar en reden achter elkaar aan met een gangetje van nog geen 10 kmpu. Jezusss dacht ik wat is dit, een weg die nergens toe leid en 2 nica's die achter elkaar aanrijden. Straks stoppen ze ergens en worden we overvallen. Ongelofelijk wat je allemaal kan denken. Vele senarios schoten door mn hoofd. En naast me zit R rustig te slapen!

Maar nee hoor we werden na 1,5 uur rijden keurig afgezet bij Casa P. Een leuk huis 20 mtr van het strand van Playa Marsella. We werden door de host verwelkomt. Wederom een Amerikaan (sorry Dic) die volgens mij niet meer welkom is in the States. Maar goed, aardige kerel en heel makkelijk.
Ietwat te makkelijk kwamen we later achter.

Hij liet ons de kamer zien. Prima geen luxe, maar daar betaalde we ook niet voor. O ja en dit is de badkamer....NEE voor de eerste keer hadden we een shared bathroom. AU dat was ff schakelen, metname voor mij. Want ik had een stelregel voordat we gingen, alles prima maar ik wil geen badkamer delen! Maar ach soms moet je over je grenzen heen!
We besloten om in iedergeval een nacht te blijven omdat het wel iets bijzonders had. Buiten het Casa P en een klein restaurantje aan het strand was er niets!!

Gesetteld in de kamer en shared bathroom liepen we naar het strand. En daar werden we heel happy van. Zo mooi een echt verlaten strand met hoge golven.  Zo mooi en puur hadden we ze nog niet gezien.

Playa Marsalla

Sunset @ Playa Marsalla

Terug bij het huis nodigde de host ons uit voor een pizza night. Leuk waarom niet! Het werd een aparte avond....de pizza was lekker....de biertjes smaakte goed...leuke mensen. Maar de host bleek een vriendin te hebben die van een drankje en een jointje hield. Kort gezegd een aparte vrouw. Ze leek op de vrouwelijke vorm van John Lennon. Die avond had ze 'm behoorlijk geraakt en vertelde me alles over haar leven. En dat was geen normale huis tuin en keuken stuff!! Ik zat te smullen......

De volgende dag liep ze als een uitgekauwde zombie door het huis en zei geen woord. Ik denk dat ze een mega kater had! We zijn nog een paar dagen daar gebleven voordat we naar Granada gingen omdat de plek en de stranden super waren. Veel surfers, dus genoeg te zien op een middagje strand.

Georgeous Granada
Na het strand gingen we het binnenland in naar Granada. Een prachtige koloniale stad die erg spaans aan doet. Mooie gebouwen, kerken en een kathedraal. Wel bloody heet!

Het ligt aan het meer van Nicaragua waar ook de vulkaan Mombacho aan ligt. Klein stukje geschiedenis. De laatste uitbarsting was in 1570 en heeft 365 eilandjes uitgespuugd in het meer van Nicaragua. Mooi stukje natuur, we zijn met een bootje en een gids over het meer gevaren. Op alle eilanden hebben rijke Amerikanen en Nica's hun vakantiehuis gebouwd. Zwaar in contrast met wat je aan armoede in de stad ziet.

uitzicht op de Vulcano Mombacho

Als je s-avonds op een terrasje zit wordt je om de 2 minuten aangesproken om iets te kopen. Meestal zijn dit kinderen die weer in opdracht werken van een of andere bad guy of misschien wel hun ouders. Frusterend is dat ze er niet echt veel beter van worden als je iets van hun koopt want de opbrengst gaat niet naar de kinderen. Voel je toch een zeer rijke westeling als je op een terrasje een biertje zit te drinken en op een zwaar budget leeft!

Granada was een prachtige stad om 2 dagen in rond te dwalen en de het pure Nicaragua te zien.

The streets of Granada

Terug naar Costa Rica
Dat was een beste trip maar ik denk dat we na deze reis als echte officiele reizigers betittelt kunnen worden. In het totaal 4 verschilende bussen, 1 grensovergang en in het totaal heeft het ons 10 uur reizen en $15 gekost. Wij kunnen trots zijn op onszelf!

De bussen in Nicaragua zijn op zich een belevenis zoals in alle landen waar we zijn geweest, maar dit was het de overtreffende trap. Het zijn nog oudere Amerikaanse schoolbussen dan in Belize en de muziek staat nog harder. Lekker Spaanse chansons. De bus wordt volgepropt met mensen... en dan terwijl de bus staat te wachten op vertrek komen er verkopers. Ze lopen door het gangpad voor zover dat gaat en verkopen eten, drinken, batterijen, afstandsbedieningen en scheermesjes. Je kan het zelf niet verzinnen.
We zitten naast 2 jongens met, met dons haartjes op de kin. Ze kopen allebei een scheermesje en beginnen zich te scheren zonder scheerschuim in de bus en gooien de verpakking uit het raam. Bizar alles ze gooien al het afval uit het raam

Zit ook een oud vrouwtje voor me, ik denk dat ze minimaal 180 was. Ze roept iets tegen de man die op de bus meerijdt, laat ik heb de betaalman noemen. Ik vang op "pollo". En ja hoor we stoppen ergens langs de kant van de weg en de man springt de bus uit om pollo (kip) voor het vrouwtje te halen. Vervelen doe je niet in de bus.

Zodra je op een busstation aankomt wordt je omcirkelt met mannen die je een taxi rit willen aanbieden. NEE kennen ze niet! Ze blijven achter je aan lopen in de hoop dat je je bedenkt. Enige methode is negeren of ze een hand geven, grapje maken en doorlopen.  In begin een beetje scary als je om je heen kijkt en je ziet dat je de enige blanke westerling. Maar deze mensen moeten geld verdienen ookal is het maar een beetje. Het zijn echte doorzetters.

Toen we bij de grens aankwamen ging dat allemaal redelijk smooth aan de Nicaragua kant. Maar toen we bij de Costa Rica gens aan kwamen stond daar een fijne rij in de bloedhitte van de zon. We hadden geen keuze dus wachten, t was maar 2 uurtjes. Terwijl we stonden te wachten realiseerde we ons dat we een klein probleempje hadden.

ff wachten

Voorwaarde om Costa Rica in te komen is dat je kan aantonen dat je er ook weer uitgaat. We hadden  dat tructje gedaan toen we met het vliegtuig binnen kwamen, door een busticket te kopen naar Panama. Maar ja ervaren reizigers als wij zijn die tickets hadden we nu even niet bij ons.

En ja hoor de man vraagt: heeft een u een onward ticket. R in z'n beste spaans (moet eerlijk zeggen dat t best goed klonk) gaf zijn i-phone en liet hem de mail zien waar het attached ticket in zat. Maar die konden we niet openen omdat we geen internet hadden. Ik zei m'n mantra: beste meneer de douane beambte we hebben 2 uur in de rij gestaan laat ons gewoon Costa Rica in, we gaan er echt wel weer uit! En R bleef rustig in het spaans de telefoon onder z'n neus drukken.
En ja hoor het lukte....hoeveel dagen wilde we? 15 dagen is prima.....ja we waren we de grens over. We hielden wel ff de adem in.....beetje spanning kan ook geen kwaad.

We waren we terug in Costa Rica! Een paar dagen Playas del Coco en dan hop hop naar de Caribische kust!

Ola Tica's

Ola Tica's

We zijn bijna 2 weken in Costa Rica geweest en het heeft ons nog niet zo gegrepen als Belize dat heeft. Nu is het zo dat je altijd verliefd wordt op een persoon tegelijk (als het goed is :)). Misschien geldt dat ook wel voor landen.

Vulcano Arenal
We hebben de eerste paar dagen in de buurt van San Jose geslapen in heerlijk luxe omgeving. We kregen een upgrade naar een junior suite en hebben daar even optimaal van genoten.
Van daaruit zijn we vertrokken naar El Castillo een klein dorpje dat vlak bij de vulkaan Arenal ligt. Het laatste wat wij lazen over deze vulkaan was dat ie nog actief was. Helaas oud nieuws, al 2 jaar geen lava meer gezien!

Maar goed mocht de pret niet drukken we hadden een lief klein B&B geboekt in El Castillo. Een dorp van 2 supermarkten en 1 restaurant. We sliepen bij Ellen, een Amerikaanse vrouw en zouden prachtig uitzicht moeten hebben op de vulkaan. Niet dus want het was slecht weer en hij lag volledig in de wolken. Beetje teleurgesteld waren we wel! Muchos Nubes!!

in de wolken dus!

De volgende dag hebben we een fietstocht gemaakt langs het meer en nog steeds weinig van de vulkaan te zien maar de fietstocht was leuk.

Toen we terug kwamen bij de B&B hadden we het koud en zijn we in de hot tub gegaan die uitzicht op de vulkaan zou moeten geven. Hartstikke leuk, maar weinig vulkaan dus!

Later in de middag liepen we naar beneden naar het dorp en wat zien we de vulkaan met nog een klein plukje wolk erboven. Sprintje getrokken terug naar boven om van het uitzicht te genieten.

Super mooi gezicht als je zo'n giant ziet met een mysterieus wolkje erboven!

vulkaan loeren!

180 foto's verder

nog steeds machtig & prachtig

Monteverde

De volgende dag vertrokken we naar Monteverde een dorp dat in cloud forrest ligt. Ik wil niet zeuren want ik snap dat jullie nogal wat kou te verduren hebben gehad, maar hier was het koud. Spijkerbroek en sokken aan, s-avonds slapen met een deken. Monteverde is een klein schattig dorpje met veel toeristen.

Toch nog ff zonnetje gepakt

ff reclame maken in Monteverde

Dan ben je in een cloud forest en dan moet je toch iets gaan doen! Alle tours die er zijn, zijn rete duur. Het goedkoopste was een nightwalk $20 per persoon.
Dat betekent dat je s-avonds (als het donker is) met een gids het bos in gaat op zoek naar beessies.
In het begin waren we een beetje lacherig want daar liepen we dan in het bos niets te zien en met een zaklamp. Ik als de dood dat ik een spin of iets anders eng in m'n nek zou krijgen.

Na een minuut of 10 moesten we het op een lopen zetten achter de gids aan want ze hadden een luiaard in de boom gezien. Picture this: groepje van 10 man rennen door een donker bos omdat er een luiaard in de boom zit.

Toch de moeite waard want daar zat ie lekker te chillen hoog in de boom. Later zagen we er nog een met een baby op z'n rug. En het werd toch nog spannend vooral toen een fransman die achter R liep riep: You have got something on your back en ineens met z'n armen begon te zwaaien. Ik heb het beest niet gezien maar volgens de fransman was het groot. Dan loop je niet zo lekker meer.

Maar gelukkig afleiding genoeg. Vogels die in allerlei kleuren in de boom hingen te slapen. We gingen op zoek naar een slang die we niet gevonden hebben. Voor het verhaal jammer. En aan het eind van de toer liepen we nog tegen een tarantula aan. Wat een creepy beest...blijkt dat ze niet zo goed kunnen zien. Maar goed ook!

Dit dus!!

Back to the beach!
Vanuit Monteverde zijn we naar Playas del Coco gegaan. Een van de bekendste badplaatsen in Costa Rica. Geen spetterende badplaats maar voor ons wel even fijn om een week op dezelfde plek te zijn en een appartementje te hebben. Ons huisje stond in Toro Blanco die in de avond wordt omgetoverd tot een hoerenkast. Het was een relaxte plek met een eigen keukentje en een terrasje. En een flink zwembad wat we wel nodig hadden want het was bloody hot!

Overdag Toro Blanco

S-avonds Hoerenkast de Blanke Stier

Lava stranden van Costa Rica

R heeft veel duiken gemaakt met verschillende duikscholen. De grootste duikschool in Playa del Coco is van Brenda en Martin. R heeft bij hun gewerkt als instructeur op Curacao. We hebben een paar happy hours meegedaan. En een avondje gegeten bij hun thuis. Mooi huis met 5 honden en 2 papegaaien en ook nog een poes. Makkelijk om hier en daar je contacten te hebben want in de duikschool hebben we onze tassen gestald om een weekje naar Nicaragua te vertrekken.

Zin in een weekje Nicaragua